ChinYule

ปรปักษ์จำนน 折腰 The Prisoner of Beauty ซ่งจู่เอ่อร์ หลิวอวี่หนิง

ปรปักษ์จำนน 折腰 The Prisoner of Beauty ดัดแปลงมาจาก นิยายชื่อเดียวกัน ของ เผิงไหลเค่อ

เรื่องราวของเสี่ยวเฉียว (ซ่งจู่เอ่อร์) ชื่อเล่น หมานหมาน หญิงสาวสกุลเฉียวที่มีความงดงาม เฉลียวฉลาด รักครอบครัว มีเหตุจำเป็นและจำใจต้องแต่งกับ เว่ยเซ่า (หลิวอวี่หนิง) ท่านโหวผู้เย็นชา ทายาทเพียงหนึ่งเดียวของสกุลเว่ย เป็นแม่ทัพใหญ่ ครองดินแดนโยวโจว แทนพี่สาว (ลูกลุง) เพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างแคว้น ส่วนพี่สาวนางเอกหนีไปกับคนรัก สำหรับเหตุผลที่นางยอมแต่งงาน เนื่องจากเห็นนิมิตการล่มสลายของตระกูลเฉียว และฝันเห็นพี่สาวถูกบีบคอตาย เธอจึงตัดสินใจช่วยเหลือให้พี่สาวหนีไปกับคนรัก แล้วตัวเองก็เข้าแต่งงานแทน เพื่อเปลี่ยนแปลงการล่มสลายของตระกูล

หลังแต่งงาน เสี่ยวเฉียว ใช้ชีวิตในสกุลเว่ยไม่ได้ราบรื่นดีนัก เพราะความโกรธแค้นของพระเอกที่มีต่อปู่ของนางเอกที่ไม่รักษาคำพูด ไม่ได้ส่งกองทัพไปช่วยพ่อและพี่ชายของพระเอก จนทำให้ทั้งคู่เสียชีวิตท่ามกลางวงล้อมของศัตรู ด้วยเหตุนี้จึงทำให้พระเอกของเราปฏิบัติกับนางเอกไม่ค่อยดี รวมถึงแม่ของพระเอกก็ไม่ค่อยชอบหน้านางเอกเท่าไหร่ คอยหาเรื่องกลั่นแกล้งสารพัด ทั้งบัญชาให้พระเอกของเรารับอนุเข้าบ้าน แต่โชคดีที่นางเอกมีท่านย่า ให้ความเมตตา รวมถึงนางเอกไม่อยากให้เกิดเหตุนองเลือดระหว่างตระกูล จึงใช้สติปัญญาใช้ชีวิตเอาตัวรอดอยู่ในสกุลเว่ยได้

นิยายปรปักษ์จำนน เล่ม 1

ในภาพนิมิตของ ‘เสี่ยวเฉียว’ … สกุลเฉียวจะล่มสลาย สกุลเว่ยรวมแผ่นดินเป็นหนึ่งพี่สาวถูกบีบให้ต้องฆ่าตัวตาย นางต้องตาย อย่างไร้แผ่นดินกลบฝัง!

เสี่ยวเฉียวเพียงมุ่งหวังที่จะเปลี่ยนแปลง การล่มสลายของสกุลเฉียว แม้แต่ตนเองต้องแต่งเข้าสกุลเว่ยที่จงเกลียดสกุลเฉียว แทนพี่สาวนางก็ไม่หวาดหวั่นแต่อย่างใด   ยังโชคดีที่นอกจากความเหินห่างเย็นชา ที่เว่ยเซ่าแสดงออกแล้ว ยามอยู่บนเตียง ก็เป็นเช่นน้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ำคลอง  แม้มารดาเขาจะเกลียดหน้านางเพียงใดก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยในจวนสกุลเว่ยนางก็ยังได้รับเมตตา จากท่านย่าของเขา 

แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไป ขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้  แม้แต่ยามที่เขาเอ่ยปากว่าจะรับอนุตามบัญชาท่านแม่ เพียงแค่นางเห็นดีเห็นงามกับเขาเท่านั้น ไยเขาต้องโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ และหาเรื่องกลั่นแกล้งนางไม่ให้เป็นสุขด้วย!

นิยายปรปักษ์จำนน เล่ม 2

ยามอยู่นอกห้อง ‘เว่ยเซ่า’ จะกลายเป็นท่านโหวผู้วางตัวดี ไปที่ใดผู้คนล้วนกลัวเกรงนับถือ มีความปรารถนาอันยิ่งใหญ่เหนือใคร ทว่ายามที่เขากลับมาอยู่ในห้องหอนั้น…ราวกับเปลี่ยนคนละคน ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็กระโจนเข้าหา ‘เสี่ยวเฉียว’ ราวสัตว์ป่าที่โหยหิว

สำหรับเว่ยเซ่าแล้วการพิชิตนางไม่ต่างอะไรกับการช่วงชิงเมืองมาได้เมืองหนึ่ง ปรารถนาที่จะได้มีเวลาอยู่ร่วมราตรีกับนางนานขึ้นสักหน่อย บุรุษใดก็ห้ามใกล้ชิด หรือส่งสายตาหวานให้แก่นาง เป็นบุรุษอื่นก็แล้วไปเถอะ แต่คนที่มีใจคิดซ่อนเร้นกับนางเป็นถึงพี่ชายของเขา ‘เว่ยเหยี่ยน’

แม้เขาไม่อยากสูญเสียสายสัมพันธ์กับพี่ชายไปเพราะสตรีแค่คนเดียวเพียงใด แต่เมื่อความลับสำคัญของเว่ยเหยี่ยนถูกเปิดเผย สายใยพี่น้องก็ถึงคราวต้องขาดสะบั้น!

นิยาย ปรปักษ์จำนน เล่ม 3

เว่ยเซ่าอนุญาตให้นางตบหน้าเขาได้ยามขุ่นเคือง อนุญาตให้นางปั้นปึ่งโกรธเคืองเขาได้ โดยที่เขาจะแค่หันหลังเดินหนีไป แต่เขากลับไม่อนุญาตให้นางติดต่อ ‘สกุลเฉียว’ ทั้งอยากให้นางตัดขาดจากสกุลเดิม

แม้ความรักจะผลิบานในจิตใจเว่ยเซ่าเพียงใด เงาความแค้นอันลึกล้ำในอดีตของเว่ยเซ่ากลับยังไม่เลือนหาย
ยามที่เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ‘สงครามเย็น’ ระหว่างทั้งสองจะบังเกิดขึ้นเสมอ

เมื่อ ‘ผู้นำทัพคนเร่ร่อน’ ที่เสี่ยวเฉียวเรียกเป็นพี่เขยเริ่มมีชื่อเสียงในบริเวณนั้น ทว่าสำหรับเว่ยเซ่าแล้วเขากลับมองเป็นศัตรูที่จำต้องกำจัด กระนั้นเขาก็ได้แต่บัญชาการรบอย่างลับๆ ให้คนไปจัดการ โดยปิดบังไม่ให้เสี่ยวเฉียวระแคะระคาย

เขาหวั่นใจว่าถ้าหากหมานหมานของเขาทราบเรื่องนี้เข้า ตนเองคงต้องสูญเสียนางไปแน่ และวันใดที่นางทอดทิ้งเขาไป เขานี่แหละที่จะไปถล่มสกุลเฉียวไม่ให้เหลือรอดเลยสักคนเดียว!

นิยาย ปรปักษ์จำนวน เล่ม 4

ศึกใหญ่ศึกสุดท้ายใกล้ปะทุ ณ เมืองลั่วหยาง ผู้ชนะเป็นฮ่องเต้… ผู้แพ้เป็นกบฏ

เว่ยเซ่าตั้งทัพอยู่ที่แม่น้ำหวงเหอ ประจันหน้ากับกองทัพของซิ่งซวิ่นที่มีจำนวนทหารมากกว่าหลายแสน
แต่ละวันก็เฝ้าหวังว่าจะได้นำชัยชนะกลับไปฝากภรรยาและลูกน้อย ยามนี้เขาปล่อยวางเรื่องความแค้นแต่หนหลังได้แล้ว

ทว่าเขากลับรู้มาว่า… มณฑลเหยี่ยนโจว แผ่นดินของสกุลเฉียวเข้าสวามิภักดิ์กับหลิวเหยี่ยน! นอกจากหลิวเหยี่ยนจะเป็นอดีตคู่หมั้นของภรรยาเขาแล้ว ความจริงอีกข้อที่ทำให้เว่ยเซ่ารู้สึกคล้ายถูกหักหลังก็คือ… นางแอบเสริมสร้างกองทัพเหยี่ยนโจวเพื่อเตรียมป้องกันเขา!

ในเมื่อสกุลเฉียวเป็นดั่งชีวิตของนางซึ่งไม่อาจทอดทิ้งได้ แล้วเขาเล่า… เป็นบุรุษที่นางไม่คิดจะเหลียวแลหรือจริงใจด้วยอย่างนั้นหรือ!

Exit mobile version